Miłość

Mówią Wieki, czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz. 9

Będzie jeszcze o tej miłości na ołtarzu czy nie?
– Aniołek Rafałek trochę mi o waszym życiu opowiadał, ale o miłościach nic nie mówił – zagaduję Katarzynę, bo Barbara milczy jak… jak posąg?
– Anioł o związkach? Żartujesz sobie!? Co on może wiedzieć o międzyludzkich związkach, skoro człowiekiem nie jest?
– Yyyy… – chciałam coś powiedzieć, ale ugryzłam się w język.
– Ona chciała powiedzieć, że my też nie jesteśmy ludźmi – odezwała się Barbara – mówiłam ci, to rasistka, jak wszyscy…
– No… wcale nie, tylko nie bardzo rozumiem jaka jest różnica między aniołami a świętymi – próbuję się wytłumaczyć ale słabo wychodzi.
– Jest bardzo dużo różnic! – podejmuje Katarzyna – Choćby fakt, że anioły nie mają płci. W kim miałyby się niby zakochiwać? Czytaj dalej „Miłość”

Potrzymać ci wieżę?

Mówią Wieki, czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz. 8

Zrobiłam co mogłam, żeby Bóg był zadowolony. Jak to się mówi: chciałam dobrze, a wyszło… całkiem ok. Rzeźba opuściła pracownię jeszcze przed świętami, nie było mnie przy montażu, nie zdążyłam się pożegnać. Znów został niedosyt…
A potem była przerwa świąteczna, zbyt długa. Wróciłam w połowie stycznia. Czekały na mnie trzy święte z tego samego ołtarza, co aniołek – Katarzyna, Barbara i jakaś trzecia. Wszystkie bardzo rozmowne.
– Umalujesz mnie tak ładnie jak Kasię? – zagaduje mnie Basia, kiedy czyszczę jej sukienkę – Bitte!
– Nie mogę!
– Rumieniec chociaż! Bitte bitte! Czytaj dalej „Potrzymać ci wieżę?”

Róże

Mówią wieki, czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz. 7

Ktoś wzywał hiszpańską inkwizycję? Czyli do kogo należy trzeci głos w dialogu i jak teraz rozróżnić kto aktualnie mówi?

– Doprawdy! Czy nie przesadzacie aby, Panie, ze znęcaniem się nad Bogu ducha winnym człowiekiem, którego jedynym przewinieniem było, że kochał sztukę…? A ty… kobieto, w czym ty jesteś lepsza ode mnie?
– Kto to? – pytam nieśmiało.
– Wilhelm Jensen… – odrzekł Bóg.
– Tak, to ja. I nie wstydzę się swojej ciężkiej pracy, którą tak tu obśmiewacie! Spotkamy się za kolejne sto lat, to zobaczymy co powiedzą następni z tymi swoimi.. laserami, tak? Zobaczymy co powiedzą oni na temat tych twoich… plam! – Wilhelm Jensen, konserwator sprzed 100 lat, mówił z nieukrywanym rozgoryczeniem.
– Jak to, spotkamy się??? Poważnie? Jak to plam?
– No a co myślałaś wielka pani konserwatorko, że możesz tu tak zajrzeć, pogadać, zostawić swoje i nigdy więcej nie wrócić?
– No… a nie mogę? Boże?
– Niestety moje dziecko, Wilhelm ma rację… poniekąd. Po kawałku jesteśmy w każdym swoim stworzeniu, wy też, nie tylko ja.

Czytaj dalej „Róże”

JAM JEST

Mówią wieki, czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz. 6

A potem, kiedy straciłam już prawie nadzieję, nadszedł wreszcie ten dzień, gdy usłyszałam słowa Pana:

– Nie wynaleźliście jeszcze takiego urządzenia do automatycznego retuszowania jak w fotoszopie na przykład, że klikasz i ubytek wypełnia ci się kolorem lokalnym najbardziej dopasowanym? Byłoby szybciej, ładniej, na przykład laserowo, co? Wy lubicie te laserowe gadżety, laserowe usuwanie przemalowań już macie, to i retusz laserowy by się przydał…
– Ty… Ty żyjesz!
– A cóż to znowu, że niby umarłem? JAM JEST! Ja nigdy nie umieram!
– No tak ale…
– Na religię się nie chodziło, co? Czy koleżanka może muzułmanka? Spoko luzik, mam szacun dla konkurencji, nie będę oceniał.
– Nie, tylko tak nagle… bez uprzedzenia, bez „zaprawdę powiadam wam” czy coś…

Czytaj dalej „JAM JEST”

Cisza

Mówią wieki – czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz. 5

Aniołek (Rafałek jak się na koniec okazało) odjechał niespodziewanie. To znaczy mogłam się tego spodziewać, skoro skończyłam konserwację, ale jakiś taki niedosyt rozmów pozostał mi po nim… te dwa tygodnie to faktycznie nic.

Na warsztat wzięłyśmy kolejną gotycką rzeźbę z innego, równie starego ołtarza maryjnego – Bóg Ojciec i Matka Boska, oboje w koronach. Wielka gotycka rzeźba, która myśli, że nie żyje. Została całkowicie przemalowana ponad 100 lat temu przez miejscowego konserwatora, tzn kogoś, kto specjalizował się w tego typu „odświeżaniach” zabytków i na każdym dumnie pozostawiał swoje faramuśne logo (historykom znany z imienia i nazwiska). Poszanowanie dla wieków miał owszem, gdyż wszystko ponoć dokumentował (do sprawdzenia) a potem… przemalowywał. Z godną podziwu fantazją.

Czytaj dalej „Cisza”

Przychodzi baba do lekarza

Mówią wieki – czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz.4

– Boszzz jaki ty jesteś piękny..! – zachwycam się gotowym, skończonym aniołkiem.
– Wiem – odpowiada nieskromnie aniołek.
– Jesteś najpiękniejszym zabytkiem, jaki kiedykolwiek przyszło mi konserwować.
– Zabytkiem? Poważnie? Przez chwilę myślałem że jesteś inna, ale nie, ty też widzisz we mnie tylko zewnętrzną powłokę! Nie wierzysz, że mam DUSZĘ???
– Duszę też masz piękną. Będę tęsknić…
– Ciekawe jak długo? Tydzień, rok, dwa, czterdzieści? Poza tym zawsze możesz mnie odwiedzać hehehe, gdybyś naprawdę tęskniła hahaha!
– Nie śmiej się, bo ci warstwa malarska odpadnie.
– Przecież podklejona. Nareszcie będę się mógł śmiać z kiepskich żartów świętego Andreasa. On ciągle opowiada dowcipy, od ponad 500 lat te same, wyobrażasz sobie??? Majster, który go rzeźbił, ponoć cały czas opowiadał dowcipy i teraz on je powtarza, nie zważając, że się lekko przeterminowały i że wszyscy znamy je na pamięć, dlatego jak tylko zaczyna, wybuchamy śmiechem. Z samego faktu, rozumiesz?

Czytaj dalej „Przychodzi baba do lekarza”

Negocjacje

Mówią wieki – czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz.3

– No to opowiedz o tych „nowych”, kto będzie naszym nowym oficjalnym bogiem w tej części świata? – pytam mojego aniołka pojąc go wedle życzenia klejem.
– Już jest, to już się stało, tylko jeszcze oficjalnie nie odpuściliśmy, bo negocjacje nie zakończone, ale wyznawców już nam zabrali, nie tylko tu lecz na całym świecie!
– Ale kto???
– Imion nie mogę jeszcze zdradzić, ale powiem ci, że nie chodzi tym razem ani o kult przyrody ani miłość bliźniego ani o przykazania, tylko o technologię. To jest kult nauki, a wyznawcy wierzą w naukę i technologię, a żeby udowodnić swoją wiarę składają w ofierze swoje ciała.
– Heee? Jak to w ofierze ciała składają?

Czytaj dalej „Negocjacje”

Kontrolowana Wilgotność

Mówią wieki – czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz. 2

Nazajutrz w pracy bez zmian. Aniołek czeka na swoim miejscu, milczy.

– Masz pozdrowienia od moich znajomych z internetu.
– Skąd?
– Aaa… z takiej sieci, no wiesz, znajomych, którzy są daleko… Nie ważne, kiedyś ci wyjaśnię. No w każdym razie oni dobrze ci życzą i o nic nie proszą!
– Aha… To coś nowego faktycznie.
– No bo że zachwycają się twoją urodą to nic nowego raczej…
– Raczej.
Mijają kolejne minuty skrobania.
– Opowiedziałbyś jakąś historię z przeszłości… czy coś? Jak było w średniowieczu?
– Ale co, chcesz żebym przez niecałe dwa tygodnie po niecałe 8 godzin dziennie opowiedział ci jak było w średniowieczu? A najlepiej przez całe 600 lat życia?
– To może jakoś w skrócie… albo chociaż najciekawsze kawałki?
– No dobra! Ale żadnego więcej acetonu po twarzy? Strasznie zmarzłem od tego…

Czytaj dalej „Kontrolowana Wilgotność”

Początek

Mówią wieki – czyli krótkie rozmowy z zabytkami cz. 1

Moja profesor od konserwacji malarstwa na studiach mawiała: „obraz jest jak stary, brudny, wyliniały kot, a wy jesteście jak weterynarz. Nie ważne ile wart jest sam kot – jeśli jest chory, trzeba go wyleczyć. Zwłaszcza jeśli ma właściciela, który chce za to leczenie zapłacić.”
Ale obraz to jednak przedmiot. Prawda?


Aktualnie czyszczę aniołka. Niewielkiego, drewnianego, ponad pięćset-letniego, więc raczej jest dużo wart… Ale jak na aniołka to pewnie i tak młody, myślę sobie, przecież one żyją w innej czasoprzestrzeni. Z drugiej strony pięćset lat w jednym miejscu…musi strasznie nuda być.
– No, masakra! – odzywa się aniołek – To moje trzecie wakacje dopiero, wyobrażasz sobie? A do tego nawet w kościele nuda, pustki, nikt już prawie nie przychodzi!
– Współczuję… – odpowiadam bezwiednie.
– A najgorsze, że nikt cię nie słucha, wszyscy tylko nadają, gadają, modlą te swoje prośby a czasem i groźby, bo przecież grzechów nawet nikt już nie żałuje i nie przeprasza, wszyscy tylko chcą, ciągle czegoś chcą! A nas traktują przedmiotowo jak maszynki do spełniania tych próśb…

Czytaj dalej „Początek”
Translate »